برنامه نویس

برای نوشتن برنامه‌های مد نظر خود با به‌کارگیری زبان برنامه‌نویسی جاوا یکسری Integrated Development Environment یا به اختصار IDE به معنی «محیط‌های توسعۀ یکپارچه‌ای» همچون Eclipse ،IntelliJ IDEA  و NetBeans وجود دارند که هر یک قابلیت پشتیبانی از دیگر زبان‌های برنامه‌نویسی را نیز دارا است. در این سری از آموزش‌ها قصد داریم تا از محیط برنامه‌نویسی Eclipse استفاده کنیم که علاقه‌مندان می‌توانند بسته به نوع سیستم‌عامل خود آن را به صورت رایگان از سایت رسمی Eclipse دانلود نمایند. 

آشنایی با نحوۀ اجرای نرم‌افزار Eclipse
جهت کار با نرم‌افزار اکلیپس باید در نظر داشته باشیم که این برنامه نیازی به نصب نداشته و صرفاً پس از خارج کردن فایل دانلودشده از حالت زیپ و با کلیک بر روی آیکان eclipse.exe می‌توان آن را اجرا کرد. لازم به یادآوری است که به منظور آماده‌سازی محیط برنامه‌نویسی جاوا حتماً به ابزارهای JRE و JDK نیاز داریم که جهت دریافت آخرین نسخۀ آن‌ها نیز می‌توانید به وب‌سایت شرکت Oracle مراجعه نمایید.

در ادامه و پس از اجرای برنامۀ اکلیپس می‌باید مسیر مد نظر به منظور ذخیره‌سازی پروژه‌های جاوای خود را مشخص سازید که این مسیر را می‌توانید به دلخواه و هر جایی روی سیستم خود انتخاب کنید و پس از مشخص کردن مسیر بر روی گزینۀ OK کلیک کرده و در این مرحله کار اجرا و راه‌اندازی آی‌دی‌ای اکلیپس به پایان می‌رسد. به طور کلی، در اولین مرتبه از اجرای نرم‌افزار اکلیپس یک به اصطلاح Welcome Screen یا «صفحۀ خوشامدگویی» برای کاربر نمایش داده می‌شود که در این مرحله می‌توانید با کلیک بر روی آیتمی تحت عنوان Workbench در گوشۀ سمت راست وارد صفحۀ اصلی نرم‌افزار شوید.

حال در محیط اصلی نرم‌افزار قرار دارید و از آنجایی که احتمالاً بیش از یک نسخه از زبان جاوا را روی سیستم خود نصب داشته باشید، نیاز است تا در این مرحله نسخۀ جاوای مورد استفاده روی آی‌دی‌ای اکلیپس خود را مشخص کنید و برای این منظور در منوی اصلی اکلیپس، با انتخاب گزینۀ Window زیرشاخۀ Preferences را انتخاب کرده سپس در قسمت چپ پنجره منوی Java را انتخاب نمایید و در ادامه با کلیک روی مثلث کنار واژۀ Java قادر خواهید بود تا زیرشاخه‌های آن را نیز مشاهده کنید که از میان زیرشاخه‌ها باید گزینۀ Installed JREs را انتخاب کنید. در این مرحله، در منوی سمت راست پنجره‌ای را مشاهده می‌کنید که شامل لیستی از کلیۀ نسخه‌های JRE جاوای نصب‌شده روی سیستم شما می‌باشند.

به طور مثال، چنانچه نسخۀ JRE 10 بر روی سیستم‌عامل شما نصب باشد، این نسخه از جاوا را مشاهده خواهید کرد اما چنانچه نسخۀ JRE مد نظر در لیست موجود نباشد، می‌توانید روی دکمۀ Add کلیک نموده و آن را به لیست فوق‌الذکر اضافه کنید و در ادامه پنجره‌ای باز می‌شود که می‌توانید روی گزینۀ Standard VM کلیک کرده سپس دکمۀ Next را انتخاب کنید.) حال در فیلد JRE home می‌باید آدرس مربوط به محل نصب جاوا روی سیستم‌عامل خود را مشخص نمایید و به خاطر داشته باشید که معمولاً نسخه‌های JRE در سیستم‌عامل ویندوز در دایرکتوری C > Program Files > Java قرار می‌گیرند (در صورتی که پس از نصب اکلیپس، فیلد مربوط به JRE name به صورت خودکار پُر نشده باشد، می‌توانید این کار را به صورت دستی و با انتخاب JRE مد نظر خود انجام دهید.)

در ادامه گزینۀ Finish را انتخاب نمایید تا تغییرات مربوطه اِعمال شوند به طوری که سپس به صفحه‌ای بازمی‌گردید که در آن نسخه‌های JRE نصب‌شده روی سیستم قابل‌مشاهده می‌باشند و از میان آن‌ها می‌باید نسخۀ جدید نصب‌شده را پیدا نموده و انتخاب نمایید که در این مرحله کار نام‌گذاری پروژۀ مد نظر به پایان می‌رسد.

در ادامه، در همان منوی اصلی جاوا که از آن Installed JREs یا «نسخه‌های JRE نصب‌شده روی سیستم» را انتخاب نمودید، زیرشاخۀ Compiler را پیدا کرده و به هیچ وجه آن را باز ننمایید بلکه فقط روی گزینۀ مذکور کلیک کرده و در ادامه در منوی سمت راست مرتبط با زیرشاخه Complier از بخش Complier compliance level لیستی از نسخه‌های نصب‌شدۀ JRE بر روی سیستم‌عامل را می‌بینید که به طور مثال برای جاوای نسخۀ 10 می‌توانید آیتم 10 را از لیست مربوطه انتخاب نمایید سپس دکمۀ OK از صفحۀ Preferences را انتخاب کرده و به صفحۀ اصلی نرم‌افزار اکلیپس باز گردید که از این پس کلیۀ ابزارهای مورد نیاز برای نوشتن اولین برنامۀ جاوای خود را به صورت رایگان در اختیار دارید.

نصب جاوا روی سیستم‌عامل گنو/لینوکس
روشی که در اینجا بدان اشاره می‌کنیم، ساده‌ترین روش جهت نصب زبان برنامه‌نویسی جاوا روی سیستم‌عامل گنو/لینوکس به خصوص توزیع اوبونتو می‌باشد که برای این منظور لازم است تا در ابتدا محیط ترمینال خود را باز کرده و دستور زیر را در آن وارد کنیم.

C++ (بخوانید سی‌پلاس‌پلاس ‎/ˌsiːˌplʌsˈplʌs/‎) یک زبان برنامه‌نویسی همه‌منظوره، همگردان، سطح میانی، شیءگرا و چندرگه است که از برنامه‌نویسی رویه‌ای، تجرید داده‌ها و برنامه‌نویسی شیءگرا پشتیبانی می‌کند. این زبان دارای قابلیت‌های انواع داده ایستا، نوشتار آزاد، چندمدلی، معمولاً زبان ترجمه‌شده با پشتیبانی از برنامه‌نویسی ساخت‌یافته، برنامه‌نویسی شیءگرا، برنامه‌نویسی جنریک است. از آنجا که در ++C اشیاء را می‌توان ابتدا به ساکن از کلاس‌هایی ایجاد کرد که به هیچگونه سلسله مراتب رده‌ها و وراثت مقید نیستند، لذا ++C از برنامه‌سازی شیء بنیاد (object-based programming) نیز پشتیبانی می‌کند.[۹] C++ به همراه جد خود C از پرطرفدارترین زبان‌های برنامه‌نویسی هستند. C++ یک زبان سطح میانی در نظر گرفته می‌شود؛ این زبان دارای قابلیت‌های زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح پایین به‌صورت هم‌زمان است.

C++ توسط بی‌یارنه استراس‌تروپ ریاضی‌دان دانمارکی در سال ۱۹۷۹ در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs)، برای بهبود زبان سی و بر مبنای آن ساخته شد و آن را «C با کلاس» (C With Classes) نام‌گذاری نمود. در سال ۱۹۸۳ به C++ تغییر نام داد. توسعه با اضافه نمودن کلاس‌ها و ویژگی‌های دیگری مانند توابع مجازی، سربارگزاری عملگرها، وراثت چندگانه، قالب توابع، و پردازش استثناء انجام شد. این زبان برنامه‌نویسی در سال ۱۹۹۸ تحت نام ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۱۹۹۸ استاندارد شد. نسخهٔ فعلی استاندارد این زبان ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۲۰۱۴ است.

استراس‌تروپ کار بر روی زبان «C دارای کلاس» را در سال ۱۹۷۹ آغاز کرد. ایدهٔ ساخت این زبان جدید در زمان کار بر روی تز دکترای خود به ذهن استراس‌تروپ خطور نمود. او متوجه شد که سیمولا دارای ویژگی‌هایی مناسب برای ساخت برنامه‌های بسیار بزرگ است اما برای استفادهٔ عملی بسیار کند است اما بی‌سی‌پی‌ال با وجود سرعت بسیار زیاد برای ساخت برنامه‌های بزرگ بسیار سطح پایین است. زمانی که استراس‌تروپ کار خود را در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) آغاز نمود با مشکل تحلیل هسته یونیکس با توجه به محاسبات توزیع شده روبرو شده بود. با یادآوری تجربیات خود در دوران دکترا، او زبان C را با استفاده از ویژگی‌های سیمولا گسترش داد. C به این دلیل انتخاب شد که یک زبان عمومی، سریع، قابل حمل، و در سطح گسترده‌ای در حال استفاده بود. علاوه بر C و سیمولا زبان‌های دیگری مانند ALGOL ۶۸، ADA, CLU, ML نیز بر ساختار این زبان جدید اثر گذاشت. در ابتدا ویژگی‌های کلاس، کلاس‌های مشتق شده، کنترل نوع قوی، توابع درون‌خطی و آرگومان‌های پیش‌فرض از طریق Cfront به C اضافه شد. اولین نسخهٔ تجاری در سال ۱۹۸۵ ارائه شد.

در سال ۱۹۸۳ نام زبان از «C با کلاس» به C++ تغییر یافت. ویژگی‌های دیگر شامل توابع مجازی، سربارگزاری عملگر و نام تابع، ارجاعات، ثوابت، کنترل حافظه توسط کاربر به‌صورت آزاد، کنترل نوع بهتر، و توضیحات یک‌خطی به صورت BCPL با استفاده از «//» نیز به آن اضافه شد. در سال ۱۹۸۵ اولین نسخه زبان برنامه‌نویسی C++ انتشار یافت و مرجع مهمی برای این زبان فراهم شد در حالی که هیچ استاندارد رسمی‌ای وجود نداشت. در سال ۱۹۸۹ ویرایش ۲٫۰ از زبان C++ ارائه شد. ویژگی‌های جدیدی مانند ارث‌بری چندگانه، کلاس‌های انتزاعی، اعضای ایستای توابع، اعضای ثابت تابع، و اعضای حفاظت شده به آن اضافه شد. در سال ۱۹۹۰ «راهنمای مرجع C++» منتشر شد. این کار بنیان استانداردهای بعدی شد. آخرین ویژگی‌های اضافه شده شامل موارد زیر بودند: قالب توابع، استثناها، فضاهای نام، تبدیلات جدید، و یک نوع داده منطقی.

در حین تکامل C++ کتابخانه استاندارد سی++ نیز به‌وجود آمد. اولین نسخهٔ کتاب استاندارد شامل کتابخانهٔ جریانات I/O بود که جایگزین printf و scanf شد. در ادامه مهم‌ترین ویژگی اضافه شده Standard Template Library بوده‌است.

این نام منسوب به ریک ماسکیتی (اواسط ۱۹۸۳) است و برای اولین بار در دسامبر سال ۱۹۸۳ به کار برده شد. در طول مدت تحقیق این زبان بنام «C جدید» و بعدها «C با کلاس» خوانده شد. در علوم کامپیوتر هنوز هم C++ به عنوان ابرساختار C شناخته می‌شود. آخرین نام از عملگر ++ در زبان C (که برای افزایش مقدار متغیر به اندازهٔ یک واحد بکار می‌رود) و یک عرف معمول برای نشان دادن افزایش قابلیت‌ها توسط + ناشی گشته‌است. با توجه به نقل قولی از استراس‌تروپ: «این نام ویژگی‌ها تکاملی زبان در C را نشان می‌دهد.» +C نام زبانی غیرمرتبط به این زبان است.

استراس‌تروپ مبدأ این نام را در فصل اول کتاب خود «زبان برنامه‌نویسی C++» اشاره می‌نماید که معنی دیگر C++ را می‌توان در ضمائم کتاب جرج ارول بنام ۱۹۸۴ یافت. در سه قسمت از زبان تخیلی Newspeak «کلمات C» برای اشاره به لغات فنی و حرفه‌ای بکار می‌رود. «دو علامت +» برای ایجاد صفات عالی از صفات Newspeak به کار می‌رفت بنابراین C++ به معنای زبانی با بیشترین شباهت به C است.

وقتی که به صورت خصوصی از ریک ماسکیتی در مورد این اسم سؤال شد او در جواب گفت که این اسم به صورت خودمانی در بین آن‌ها به کار می‌رفته‌است و تصور نمی‌کردند که این نام به صورت نام رسمی این زبان درآید.

زبان های برنامه نویسی اپلیکیشن : در دنیای امروز اپلیکیشن ها بخشی از زندگی ما شده اند.

صبح که از خواب پا میشویم ، گوشی هوشمند خود را در دستمان گرفته و شروع به کار با اپلیکیشن ها میکنیم و حتی زمانی که به تخت خواب خود میرویم نیز گوشی هایمان در دستانمان است.

شاید با خود بگویید ، این یک معضل است اما اینگونه نیست.

دنیای امروزی بدون اینترنت و نرم افزار ها معنی ندارد و به نوعی بی معنی است وبا حضور آنها رنگ و بوی خاصی میگیرد.

اما در پشت پرده این نرم افزار ها یا اپلیکیشن ها چه میگذرد.

به شما پیشنهاد می کنم که مقاله ی ما درباره ی ساخت اپلیکیشن را مطالعه نمایید.

مسلما آنچه که شما در صفحه تلفن یا تبلت خود میبینید با آنچه که در پشت قضیه است تفاوت های بسیاری دارد ولی این تفاوت ها چگونه است؟

بیاید با چند زبان برنامه نویسی آشنا بشویم تا بتوانیم دید بهتری نسبت به برنامه نویسی اپلیکیشن  پیدا کنیم.

جاوا(Java): 
 زبان برنامه نویسی جاوا یک زبان شئ گرا بوده و برای اولین بار توسط جیمز گاسلینگ در شرکت(Sun Micro System) ابداع شد.

این زبان ساختاری مانند C و C++ داشته و با امکاناتی کمتر وتوابعی آسوده تر ولی امنیت بالا محبوبیت بسیاری در بین برنامه نویسان دارد.

جاوا بیشترین استفاده را در بین نرم افزار های برنامه نویسی داشته و طبق آمارجاوا حدود23% میزان سرچ زبان های برنامه نویسی را به خود اختصاص داده و بعد از آن پایتون با13% درصد در ردوه دوم قرار دارد.

از آنجا که سیستم عامل اندروید خود نیز توسط زبان برنامه نویسی جاوا نوشته شده است.

به همین علت یادگیری آن باعث می شود که هر نوع اپ(App) دلخواه اندرویدی را بنویسید.

از کاربرد های زبان جاوا میتوان به برنامه نویسی اپلیکیشن ، سرور وب ، برنامه های علمی ، بازی ها و وب سایت ها اشاره کرد.

سی شارپ (C#):
سی شارپ یک زبان برنامه نویسی شئ گرا مانند جاوا بوده ولی از خانواده Cها می باشد.

زبان برنامه نویسی سی شارپ توسط مایکروسافت طراحی و توسعه یافته است.

زبان برنامه نویسی سی شارپ (C#) در عین سادگی قدرت بسیار بالایی دارد .

اگر سی پلاس پلاس و جاوا را بلد باشید به راحتی میتوانید C# را یاد بگیرید.

البته بدون فراگیری آن زبان ها نیز میتوان سی شارپ را فرا گرفت.

از سی شارپ برای برنامه نویسی اپلیکیشن ویندوز ، موبایل ، بازی ، برنامه های تحت وب و وب سرویس ها استفاده میکندد. این زبان ، زبانی است که برای دات نت فریم ورک طراحی شده است.

یادگیری آن آسان ولی تمرین زیادی میخواهد.